آموزش به بیمار وآموزش همگانی امروزه در کشورهای توسعه یافته یکی از وظایف اصلی بیمارستان ها و مراکز درمانی به شمار می رود . در کشور ما هم در سالهای اخیر به این حوزه توجه ویژه ای شده است. بطور کلی پزشکان و کادر درمانی در بیمارستان، بخشی از فرآیند بهبود را در بیمار به عهده دارند و قسمت عمده ای از این فرایند باید توسط خود بیمار و یا همراهیان وی و یا سایر نهادهای ارائه دهنده خدمات درمانی مانند: مراکز فیزیوتراپی و امثال آن پس از ترخیص از بیمارستان انجام شود. چشم پوشی و یا سهل انگاری در این مورد به راحتی یک فرایند درمانی موفق را به یک درمان عارضه دار یا حتی ناموفق تبدیل می کند. در این راستا پزشکان، پرستاران و سایر افراد مرتبط، نقش ویژه ای در ارائه اطلاعات درمانی به بیمار یا همراهیان وی دارند. به عبارت دیگر آموزش سلامت به مفهوم رساندن اطلاعات لازم به بیمار و یا همراهیان وی توسط کادر درمانی در مورد رفتارهای مربوط به سلامت بیمار در جهت بهبود وضعیت سلامت می باشد. این اطلاعات شامل بخش های مختلفی بوده و مشخص می‌نماید که چرا؟ چگونه؟ و چه‌وقت؟ باید در شیوه زندگی خود تغییراتی ایجاد کنند. در واقع با انجام آموزش صحیح به بیمار (همراهیان وی) درک درستی از شرایط پزشکی خود، نحوه تشخیص، ماهیت بیماری، روش های درمان ، ناتوانی های مرتبط با آن ونحوه مشارکت در تصمیم گیری در مراحل مختلف درمان یا کنترل بیماری و افزایش رضایتمندی از ارائه خدمات درمانی پیدا خواهد کرد. اهمیت این نوع آموزش با توجه به افزایش جمعیت سالمندان که نیازهای مراقبتی ویژه خود را دارا هستند، نمود بیشتری پیدا می‌کند.